Τα Λευκάκια βρίσκονται ανατολικά του Ναυπλίου σε απόσταση επτά χιλιομέτρων. Το χωριό το συναντάμε πάνω στο δρόμο Ναυπλίου - Τολού & Δρεπάνου. Είναι κτισμένο πάνω σε πέντε λόφους και ανάμεσα στο βουνό Μακρυβούνι και το βουνό της Αγίας Μαρίνας. Τα Λευκάκια βρίσκονται σε ένα μοναδικό φυσικό τοπίο με γραφικούς λόφους, μαγευτική θέα και κάμπο με εσπεριδοειδή

Τα Λευκάκια ενσωματώθηκαν στο Δήμο Ναυπλιέων το 1988 και στην απογραφή του 2001 είχαν 731 κατοίκους. Κατά βάση οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται με τη γεωργία (εσπεριδοειδή, λαχανικά), ενώ υπάρχουν και τεχνίτες, δημόσιοι και ιδωτικοί υπάλληλοι που εργάζονται στο Ναύπλιο.

Το χωριό διατηρεί έντονα ακόμη τον αγροτικό του χαρακτήρα και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική με σπίτια μονόροφα, κεραμιδόσκεπα με ανθισμένες αυλές και παλιές ξύλινες αυλόπορτες.

Κατά τη τελευταία δεκαετία παρουσιάζει μία έντονη οικοδομική δραστηριότητα με σπίτια που κτίζονται κατοικούνται μόνιμα ή περιστασιακά από ξένους. Το επιλέγουν λόγω της παραδοσιακής του δομής και του κλίματός του, καθώς και της γειτνίασής του με το Ναύπλιο, αλλά και με το θαλάσσιο μέτωπο Τολού, Δρεπάνου, Κάντιας, Ιρίων.

Η Δημογραφική εξέλιξη της τελευταίας 20ετίας στα Λευκάκια είναι η εξής:

1991 - 688 κάτοικοι
2001 - 745 κάτοικοι

Τα Λευκάκια διαθέτουν ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ταβέρνες, καφενεία, μίνι μάρκετ και γενικότερα όλη την υποδομή για μια ευχάριστη διαμονή.

Αξιοθέατα- Ιστορικά Μνημεία

Ως ένα αξιόλογο ιστορικό μνημείο, που τα σημάδια του είναι ακόμη έντονα, χαρακτηρίζεται το υδρευτικό σύστημα του χωριού, που υποστήριζε την ύδρευση του χωριού μέχρι και πριν λίγες δεκαετίες. Ένας υπόγειος πήλινος αγωγός (κοντίτο) που τροφοδοτούσε με νερό από το παλιό πηγάδι που σώζεται μέχρι και σήμερα, την παλιά δεξαμενή η οποία επίσης σώζεται ακέραια. Σημαντικός επίσης για το χωριό λογίζεται ο αρχαιολογικός χώρος δίπλα στην Εκκλησία της Υπαπαντής του Χριστού στο κέντρο του χωριού. Πρόκειται μάλλον για το ναό του θεού Απόλλωνα. Προ εικοσαετίας περίπου, μετά από ανασκαφές, εμφανίστηκαν πώρινα θεμέλια του αρχαίου ναού. Ο χώρος παραμένει σήμερα ιδιωτικός, ανεξερεύνητος και αναξιοποίητος.

Εξ ίσου σημαντικό θρησκευτικό μνημείο αποτελεί ο ναός του Άη-Γιάννη δυτικά στις παρυφές του χωριού. Ναός χτισμένος πάνω σε λόφο και σε αρχαίο πύργο, χρονολογείται το πιθανότερο τον 14ο-15o αιώνα μ.Χ.. Οι Λευκακιώτες επί δεκαετίες τιμούν τη μνήμη του Άη-Γιάννη, με πανηγύρι στις 28 και 29 Αυγούστου και με έθιμο το πέρασμα από το παραθυράκι του ναού από τα παιδιά. (Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το εκκλησάκι του Αγ. Ιωάννη μπορείτε να βρείτε στην ενότητα "Αρχαιολογικοί Χώροι - Σημεία Ενδιαφέροντος" )

Δυτικά από τον Άη-Γιάννη και πάνω στο βουνό βρίσκεται το ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας με πανοραμική Θέα τόσο προς το Ναύπλιο όσο και προς τα ανατολικά του Αργολικού κάμπου και κόλπου, χτισμένο δίπλα στα ίχνη παλαιού ναού της Αγίας Σοφίας. Οι κάτοικοι τιμούν τη μνήμη της Αγίας με εσπερινό και γιορτή κάθε 19 Ιουλίου.

Αξιόλογο μνημείο της φύσης, αλλά δυστυχώς ανεξερεύνητο στο σύνολό του, αποτελεί η σπηλιά με τους σταλακτίτες και σταλαγμίτες, που βρίσκεται στο βουνό της Αγίας Μαρίνας.

Ιδιαίτερα αγαπητός στους Λευκακιώτες είναι και ο ναΐσκος του Αγίου Θωμά που βρίσκεται σε μοναδικό φυσικό τοπίο σε κοντινή απόσταση ανατολικά του χωριού. Κάθε χρόνο οι κάτοικοι τιμούν τη μνήμη του Αγίου την πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα με πανηγύρι και πασχαλινά έθιμα.

Ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς, που χαρίζει μαγευτική θέα της περιοχής είναι ο ο λόφος Μακρυβούνι. Από εδώ ο επισκέπτης ατενίζει μεγάλο μέρο μέρος του Αργολικού κάμπου. Σε ένα σημείο της κορυφής του λόφου είναι το γήπεδο ποδοσφαίρου και στην υπόλοιπη κορυφογραμμή γίνονται δενδροφυτεύσεις για τη δημιουργία μικρού δάσους αναψυχής.