Το Παναρίτη (Παναρίτης) είναι ένα χωριό που απέχει μόλις 10 χιλιόμετρα από το Ναύπλιο και ο οικισμός του είναι χτισμένος πάνω σε ένα λόφο, προσφέροντας στους κατοίκους και τους επισκέπτες του χωριού μία πολύ ωραία θέα του αργολικού κάμπου.

Το όνομά του το χωριό το πήρε, από τον Παναρίτη, έναν Τοπάρχη  Αρβανίτικης καταγωγής, που έζησε στο Παναρίτη το 15ο αιώνα. Ο Παναρίτης είχε στην ευρύτερη περιοχή του Παναριτίου μεγάλες καλλιεργήσιμες εκτάσεις και πολλά ζώα. Τους καλοκαιρινούς μήνες λόγω της ζέστης, μετέφερε τις κτηνοτροφικές του δραστηριότητες  στα χωριά της Γκούρας στη Νεμέα (Στην Ορεινή Κορινθία υπάρχει αντίστοιχο χωριό Παναρίτη).  Ο ιστορικός Κωνσταντίνος Μπίρης και ο ιστοριοδίφης ή κατά άλλους ιστορικός Κωνσταντίνος Σάθας. Αναφέρονται στις μεγάλες πολεμικές ικανότητες του Παναρίτη και άλλων Αρβανιτών της περιοχής.

Ο πληθυσμός του Παναριτίου, σύμφωνα με το συνταξιούχο πλέον δάσκαλο του χωριού, που εκτεταμένα έχει ασχοληθεί με την ιστορία του, κο Γκολέμη Γεώργιο, προέχεται ως επί το πλείστον από τις Λίμνες της Αργολίδας. Περίπου οι μισές οικογένειες του Παναριτίου έχουν επίθετα που εμφανίζονται ίδια ακριβώς και σε οικογένειες που κατάγονται ή διαμένουν και σήμερα (2011) στις Λίμνες. Πιθανολογείται ότι η μετακίνηση από τις Λίμνες στο Παναρίτη έγινε τον 15ο ή τον 16ο αιώνα.

Το 1829 σύμφωνα με την απογραφή του Γαλλικού Εκστρατευτικού Σώματος το Παναρίτη είχε μόλις 20 κατοίκους, ενώ τα χρόνια που ακολούθησαν σημειώθηκε αυξητική τάση του πληθυσμού. Πολλοί από τους κατοίκους του χωριού έλαβαν μέρος στους πολέμους των αρχών του 20ου αιώνα και διακρίθηκαν σε μάχες, αλλά η πιο ένδοξη προσωπικότητα ήταν ο Κυμπουρόπουλος (Ανθυπολοχαγός και Δάσκαλος του χωριού), που σκοτώθηκε στο Κιλκίς και προς τιμήν του δόθηκε το όνομά του στο βουνό, που έγινε η μάχη στην οποία κατέληξε νεκρός.

Στο χωριό υπάρχουν αρκετά παλαιά σπίτια (εποχή τουρκοκρατίας), αλλά το πλέον γνωστό είναι αυτό που διέμενε Τούρκος Φοροεισπράκτορας. Βρίσκεται σε ένα σημείο του χωριού που έχει πανοραμική θεά σε όλο τον Αργολικό κάμπο. Το σπίτι αυτό σήμερα είναι ιδιόκτητο και έχει ανακαινιστεί. Έχουν διατηρηθεί βασικά στοιχεία της αρχιτεκτονικής του, αλλά έχει δεχθεί και πολλές παρεμβάσεις που ακόμα και οι τωρινοί ιδιοκτήτες του επιθυμούν να μην είχαν γίνει. Χαρακτηριστική ήταν η από κόκκινο μάρμαρο σκάλα του η οποία καταστράφηκε στα πλαίσια μίας ανακαίνισης πριν από κάποιες δεκαετίες. Για τον Τούρκο Φοροεισπράκτορα οι παλαιότεροι του χωριού έχουν να διηγηθούν πολλές ιστορίες, όπως ότι οι Παναριτιώτες τον μεθούσαν για να μην πληρώσουν το φόρο και πολλές άλλες, που με τα χρόνια μεταλλάχθηκαν και συμπληρώθηκαν.

Ο επισκέπτης του Παναριτίου έχει τη δυνατότητα να επισκεφθεί την Ιερά Μονή Αγίου Θεοδοσίου. Οι κάτοικοι του χωριού θεωρούν ευλογία για εκείνους την ύπαρξης της Μονής.  Η μακραίωνη ιστορία και η επιβλητική της όψη εντυπωσιάζει όποιον διανύσει τα επιπλέον 4 χιλιόμετρα από το κέντρο του Παναριτίου ως τη Μονή. (Περισσότερα στοιχεία για τη Μονή μπορείτε να βρείτε στην Ενότητα "Αρχαιολογικοί Χώροι - Σημεία Ενδιαφέροντος").

Ένα γεγονός που θυμούνται αρκετοί κάτοικοι του χωριού είναι ότι στις 11 Μαρτίου 1958, κατά την εκτέλεση ασκήσεως σχηματισμού μάχης συγκρούστηκαν στον αέρα δύο αεροσκάφη F-84G της 337 Μοίρας Διώξεως – Βομβαρδι­σμού, με αποτέλεσμα να καταπέσουν το μεν ένα στην περιοχή της Πουλακίδας και το άλλο στο Παναρίτι. Νεκροί ανασύρθηκαν και οι δύο χειριστές Συνδρεβέλης Γεώργιος του Κωνσταντίνου και Μπαλάκας Γεώργιος του Βασιλείου, προς τιμήν του έχει δοθεί στο Παναρίτη το όνομά του στην οδό που οδηγεί στο σημείο που έχασε τη ζωή του, Οδός Γεωργίου Μπαλάκα.

Το χωριό εκτός των άλλων είναι φημισμένο και για τις παραδοσιακές του γεύσεις, που ο επισκέπτης μπορεί να γευθεί στα ταβερνάκια της πλατείας του χωριού. Ειδικότερα,  στις  6 Αυγούστου - Εορτή του Αγίου Θεοδοσίου (Μονή) και στις 8 Σεπτεμβρίου -  Εορτή Γέννησης Θεοτόκου (Κεντρική Εκκλησία χωριού), πραγματοποιούνται παραδοσιακά πανηγύρια, όπου οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να δοκιμάσουν γκιόσα, γουρουνοπούλα και άλλα τοπικά εδέσματα.

Παρόν στην ιστορία του χωριού έχει δώσει και ο "Μορφωτικός Σύλλογος Παναριτίου" με πλούσια πολιτιστική δραστηριότητα.

Πολύ μεγάλη είναι και η ιστορία της ομάδας του χωριού. Ο "Ατρόμητος Παναριτίου" ιδρύθηκε το 1978 και είχε συνεχή αγωνιστική δράση με αποκορύφωμα τη συμμετοχή του την αγωνιστική περίοδο 1997-8 στη Δ' Εθνική. Το 2004 συγχωνεύτηκε με τον Παμμιδεατικό και το Μήδα και δημιουργήθηκε η ομάδα "Ένωση Μιδέας".