Το Ναύπλιο πάντα εμπνέει και γεννά νέες ιδέες
|
Περπατήσαμε με θέα την Ακροναυπλία, Η μαθήτρια της Α' Λυκείου
|
|
«Εδώ το παρελθόν συναντά το παρόν... Ναύπλιος, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί Φράγκοι, Ενετοί, Τούρκοι και η θεά Ελευθερία εισβάλλει στα σπίτια όλων. Γλυκά χάδια των ηλιαχτίδων στην Πύλη της Ξηράς, φεγγαρόλουστα κλειδιά κλειδώνουν τους άτυχους έξω. 999 σκαλοπάτια σε οδηγούν σε έναν από τους τρεις φύλακες τ' Αναπλιού. Απλώνει τα πλοκάμια του στο λόφο σαν χταπόδι. Εκρήξεις, κραυγές βοήθειας, συζητήσεις του Γέρου του Μοριά με το Θεό. Ψίθυροι του παρελθόντος χαϊδεύουν τ' αυτιά σου. Λίγο πιο κάτω, αγέρωχη στέκει για χιλιετίες η πέτρινη φύλακας, η μάνα Ακροναυπλία αγκαλιάζει στοργικά την πόλη. Βαυαρικό στολίδι του Όθωνα, έξι χτύποι αντηχούν στα σοκάκια της πόλης. Ένα πεσμένο φύλλο επιπλέει απέναντι σου, στο λιμάνι. Ο τρίτος φύλακας, το Μπούρτζι. Ηλιόλουστα φιλιά, δροσερά χάδια. Μελωδίες σε οδηγούν σε στενά δρομάκια με πέτρινα σπίτια να τα αγκαλιάζουν, ανθισμένες γλάστρες στην εξώπορτα, πετρόκτιστες βρύσες. Γυναίκες με τσαλακωμένο δέρμα, ο πόνος και η ευτυχία χαρακωμένοι στα μάτια τους, βγαίνουν να ποτίσουν τα πολύχρωμα στολίδια των αυλών τους. Ένας ξανθός άντρας σκύβει να πιεί νερό, βλεφαρίζεις και έχει εξαφανιστεί, φαντάσματα του παρελθόντος σε προσκαλούν στις παρέες τους. Δυνατοί ψίθυροι, σιγανές κραυγές. Η βουβή αλήθεια σε τρομάζει. Κλείνεις τα μάτια σου και ονειρεύεσαι την γαλήνη. Βουνό και θάλασσα, θυμάρι και αλμυρό αεράκι, αμυγδαλιές και αλμυρίκια, η φύση ζωντανεύει μπρος στα μάτια σου. Ο παράδεισος; - αναρωτιέσαι. Το φιδογυριστό δρομάκι σε οδηγεί σε αμμουδιές ονειρεμένες, γαλαζοπράσινα νερά, τεράστια πεύκα και άσπρα βότσαλα γεμίζουν το μάτι σου. «Αρβανιτιά», ένα αεράκι σου ψιθυρίζει. Μία χρυσή κλωστή σε ακουμπάει ντροπαλά, την βλέπεις και αρχίζει να χάνεται, την κυνηγάς, φτάνεις σε χρυσές αμμουδιές. Ένα βλεφάρισμα – «Καραθώνα» σου ξαναψιθυρίζει - και όλα χάνονται τόσο γρήγορα όσο εμφανίστηκαν. Ζωγραφιστά χαμόγελα, γοργά βήματα και φωνές πνίγουν τις αισθήσεις σου. Κράμα ομορφιάς και αρμονίας, σε γοητεύει απροσδόκητα, από την μία άκρη στην άλλη. Και ένα ελπιδοφόρο μέλλον αφήνεται...» |
|
|
||
|
|
||
