Τόσο για την απόκρημνη τοποθεσία κτίσης της Μονής όσο και για το όνομά της, “Αυγού”, έχουν ειπωθεί πολλές ιστορίες, που οι ντόπιοι, κυρίως Ιριώτες, αναπαρήγαγαν με τα χρόνια. Αρχικά λέγεται πως οι ιδρυτές ήθελαν να κτίσουν αλλού τη Μονή και ο Άγιος Δημήτριος υποδείκνυε το σημερινό σημείο κτίσης της Μονής. Ξεκίνησαν λοιπόν οι τεχνίτες να χτίζουν σε άλλο σημείο τη Μονή αλλά τα εργαλεία τους έφευγαν και πήγαιναν στη τοποθεσία που έλεγε ο Άγιος Δημήτριος.

Επίσης, λένε πως το “Αυγό” προήλθε από τη προσπάθεια των χριστιανών της εποχής για την ορθή επιβεβαίωση του σημείου κτίσης, οπότε και έριξαν ένα αυγό να δουν αν σπάσει. Αυτό δεν έσπασε και θεώρησαν ότι είναι το κατάλληλο σημείο κτίσης της Μονής. Επίσης, κάποιοι ντόπιοι θυμούνται μία ιστορία με μια μάνα, που είχε ένα άρρωστο παιδί και προσευχήθηκε στη Παναγία να της το γιατρέψει. Η Παναγία της απάντησε πως: “αν πιστεύεις ρίξε το παιδί στο γκρεμό και αυτό θα γιατρευτεί”. Η μάνα σκέφτηκε να ρίξει πρώτα ένα αυγό να δει αν θα σπάσει. Το ρίχνει.... δε σπάει. Ρίχνει και το παιδί και αυτό σκοτώνεται. Τέλος, πολλοί συνδέουν το όνομα “Μονή Αυγού”, με τη χρήση της λέξης αυγό, που σε πολλές διαλέκτους σημαίνει γυμνή κορυφή. (Αυτή φαίνεται να είναι και η πιο πιθανή προέλευση του ονόματος).

Πέρα από τις ιστορίες που διασώθηκαν και μεταλλάχθηκαν κατά την πάροδο των αιώνων, δεν υπάρχει καμία βιβλιογραφική αναφορά για το έτος ίδρυσής της. Μόνο από την τοιχοποιία και ειδικότερα από τη κατασκευή του σταυροθολίου του καθολικού με πλίνθους, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι μάλλον πρόκειται για οικοδόμημα του 11ου ή 12ου αιώνα.

Το κυρίως κτίσμα της Μονής, χωμένο στα βράχια, αποτελείται από το ισόγειο και άλλους δύο ορόφους. Οι όροφοι συνδέονται με μία στενή πέτρινη σκάλα. Στο δεύτερο όροφο βρίσκεται το καθολικό της μονής, που αποτελείται από τον δισυπόστατο ναό, ο οποίος είναι αφιερωμένος στον Άγιο Δημήτριο το Μυροβλύτη και τους Αγίους Θεοδώρους. Δυστυχώς το εσωτερικό του ναού του Αγίου Δημητρίου καταστράφηκε από πυρκαγιά.

Η φωτιά κατέστρεψε το ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού, αλλά και την αγιογράφησή του. Οι δύο ναοί επικοινωνούν με ένα δίλοβο άνοιγμα, το οποίο είναι αγιογραφημένο τον 17ο αιώνα. Την ίδια εποχή πρέπει να έχει αγιογραφηθεί και ο ναός των Αγίων Θεοδώρων, όπως μαρτυρούν και οι λίγες αγιογραφίες που έχουν απομείνει.

Πάνω από το καθολικό, στη στέγη της Μονής οδηγεί μία πέτρινη σκάλα. Εκεί δεσπόζει ο τρούλος (οκταγωνικός αθηναϊκού τύπου) και η στέγη (οξυκόρυφη) του δεύτερου ναού. Η θέα του κάμπου των Ιρίων από αυτό το σημείο είναι εκπληκτική.

Το υπόσκαφο κτίσμα της Μονής φαίνεται σύμφωνα με πηγές να φιλοξενούσε το 1700, 16 καλόγερους και 16 υπηρέτες, ενώ διέθετε και 127 άλογα, 3000 πρόβατα, 800 γίδια κλπ. Σημαντικός ήταν ο ρόλος της Μονής και κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Ναυπλίου, όπου και πολέμησε ο ηγούμενος της μονής. (Γενικότερα και από τα διάσπαρτα ερείπια στην περιοχή γύρω από τη Μονή, αλλά και από την αρχιτεκτονική της αναδεικνύεται ο φρουριακός της χαρακτήρας.) Το 1833 στη Μονή ζούσε ένας “Πατέρας”, τρεις υπηρέτες και ... Όμως τα αρχεία της Μονής, αφού πρώτα αυτή διαλύθηκε, το 1834 καταστράφηκαν παίρνοντας μαζί τους πολλά από τα έως τώρα μυστικά τη ζωής της Μονής.

Η σημερινή εικόνα της μονής δείχνει εμφανή τα σημεία εγκατάλειψης. Όπως λένε και οι Ιριώτες που αγαπούν και συντηρούν όσο μπορούν τη Μονή, “Ένα τόσο σπουδαίο μνημείο είναι κρίμα να αφήνεται απροστάτευτο και αναξιοποίητο”.

Την ακριβή τοποθεσία της Μονής μπορείτε να βρείτε στην Ενότητα Χάρτης