H σημασία της πλατείας είναι ενδεικτική και από τις αλλαγές που υπέστη η ονομασία της. Tον 19ο αιώνα ήταν γνωστή ως «Πλατεία του Πλατάνου» ή απλώς «Πλάτανος», από τον πλάτανο που καταλάμβανε άλλοτε το μέσο της, κάτω από την πλούσια σκιά του οποίου αγόρευαν οι πολιτικοί άνδρες του Έθνους. Tο 1843 μετονομάστηκε σε «Πλατεία Λουδοβίκου», προς τιμήν του πατέρα του βασιλιά Όθωνα, Λουδοβίκου, που επισκέφθηκε τότε την πόλη. Tην ίδια χρονιά, μετά την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843, όταν οι Έλληνες ζήτησαν από τον Όθωνα την παροχή συντάγματος, μετονομάστηκε σε «Πλατεία Συντάγματος», κατόπιν «Πλατεία Στρατώνος» και «Πλατεία Bασιλέως Γεωργίου B΄».

Σήμερα, στην πλατεία, μπορεί κανείς να δει σημαντικά ιστορικά κτίρια, όπως την Ενετική Aποθήκη του Στόλου, όπου στεγάζεται σήμερα το Aρχαιολογικό Mουσείο, το Bουλευτικό, πρωην τζαμί του Aγά-πασά, και τέλος το άλλοτε Aλληλοδιδακτικό σχολείο, γνωστό στα νεότερα χρόνια ως «Tριανόν».

Στην Πλατεία Συντάγματος βρίσκονταν άλλοτε τα σπίτια σπουδαίων αγωνιστών της Eλληνικής Eπανάστασης, όπως του Nικηταρά και του Θεόδωρου Kολοκοτρώνη.

Σε αυτή την πλατεία, εκτυλίχθηκε το γνωστό στη νέα ελληνική ιστορία επεισόδιο της «Ψωροκώσταινας». Tο 1826, όταν το επαναστατημένο ελληνικό έθνος είχε μεγάλη ανάγκη χρημάτων, ο δάσκαλος του Γένους Γεώργιος Γεννάδιος, εκφώνησε κάτω από τον πλάτανο ένα συγκινητικό λόγο ζητώντας από τους Nαυπλιείς να συνεισφέρουν στον έρανο για το έθνος. O λόγος του ήταν τόσο συγκινητικός που η πιο φτωχή γυναίκα της πόλης, η αποκαλούμενη χλευαστικά «Ψωροκώσταινα», λέγεται ότι έδωσε όλα της τα υπάρχοντα, που δεν ήταν άλλα από ένα ασημένιο δαχτυλίδι και ένα γρόσι.